احساس تنهایی.عشق.خنده.بیخالی.تجربه شادی در این وبلاگ

دلم تنـــگ است از دنیـا چرایش را نمـی دانـم من این شعـر غـم افـزا را شبی صد بار می خوانم چه می خواهم از این دنیا، از این دنیای افسونکار قســــم بر پاکـی اشکـــــم جوابم را نمی دانم شروع کودکی هایـم سرآغـاز غمــی جانکــاه از آن غـم تا به فرداهـا پر از تشـویش، گریانـم بهــار زندگی را مـن هــــزاران بار بوییــدم کنـون با غصـــه می گویـم خداونـدا پشیمانم به سـوی درگـه هستــی هزاران بار رو کردم الهی تا به کی غمگین در این غم خانه می مانم خدایــا با تو می گویم حدیث کهنـه ی غم را بگو با من که سالی چند در این غم خانه مهمانم دلم تنـــگ است از دنیا چرایش را نمی دانم ولی یک روز این غم را ز خود آهسته می رانم

دوستت دارم را کجا بنویسم که ماندگار باشد؟ روی تن شبنم , اگر از شاخه چکید چه؟؟؟ روی لبخند گلبرگ , با زمستان چه کنم؟؟؟ روی بستر ساحل , پس چگونه جلو رقص موج را بگیرم؟؟؟؟؟ پس بهتر آن است که در لحظه لحظه ی دلتنگی هایم دوستت دارم را زمزمه کنم , چرا که همیشه دلتنگ توام...................

به چه قیمتی گذشتی از شبای خیس مهتاب
چی گذاشتیم از من و تو به جز آرزوی بر آب
به چه قیمتی غرور و سر راهمون کشیدی
چرا لحظه‌های با هم بودنامون رو ندیدی

خوبه من ما هر دو باختیم تویه این بازی بی‌خود
هر دوتامون کم گذاشتیم که ترانه‌هامونم مرد
چیزی از لحظه نمونده من و تو لحظه رو کشتیم
حکم اعدام دلامون با غرورمون نوشتیم

دلمو اینقده نشکن آخه این دل عاشقت بود
ول نکن این قلب خون و آخه روزی لایقت بود
دلمو اینقدر نسوزون مگه چی مونده از این دل
رفتی و با بی‌وفاییت زدی مهر نفس باطل

تو که دوسم نداشتی چرا آتیشم کشیدی
اون که تو خودخواهیات مرد دل من بود تو ندیدی
از تو خونه وجودم به چه آسونی پریدی
ریختن غرور این مرد و تو ندیدی نشنیدی

می خواستی که خرابت شم .... سرابت شم

 رهام کردی ... ندونستی

 که میگیره دلم ... دلی که زنجیره

 ببین از غصه میمیره .... ندونستی ..... عاشقم کردی

 تویی که نفسم بودی .... کسم بودی

 تو هر لحظه گمم کردی

 ببین حالا چه آشفته م

 چه تیکه تیکه می افتم

 شکستم پیش چشمام

 نیش حرف مردمم کردی

 دلم گفت که نمی دونی

 نمیخونی نگاهم رو

 دلم گفت که نمی فهمی

 خستگی های تو راهم رو

 نکردم باورش

 شد آخرش اینی که می بینی

 دلو باختم .... به بد ساختم

 تو رو نشناختمت ..... رسم بد آیینی

تو که ساده فراموش می کنی

 رویای دیروز م

 چه جور باور کنم باور کنی احساس امروزم ؟

 می ترسیدم ولی بازم دل دادم به امیدی

 خیال کردم که دنیای پر احساسم رو فهمیدی ...

دل من حالش خوشه، اصلا بلد نیست بگیره
اما خیلی تنگ میشه، گاهی می ترسم بمیره
اما بازم به خودش میاد و سوسو میزنه
باز حیاط خلوت سینمو جارو میزنه
می گمش تا کی میخوای عاشق بشی و بشکنی
به روی خودش نمی یاره، می پرسه بامنی ؟؟!!

با کیم...
با توی عاشق پیشه ی سر به هوا
با توی دیوونه ی در به در ِبی سر و پا
با تو که هر چی دارم می کشم از دست توئه
با تو که هر جا میرم مسیر در بست توئه
کی می خوای دست از سر آبروی من برداری
کی می خوای عقلی که دزدیدی سر جاش بذاری
کی می خوای بزرگ بشی سنگین بشینی سر جات
سر به راه بشی و دنیا رو نذاری زیر پات

میخواهم بنویسم می خواهم بگویم ....می خواهم فریاد بزنم … نمی دانم چرا کسی صدای فریادم 

را نمی شنود ..چرا بغض در گلویم خاموش شده ؟ نمی دانم از چه بگویم از کجا بگویم 

به که بگویم ؟ از برای چه به کسی باید بگویم ؟… مگر مهم است کسی بداند در دل من چه  

می گذرد ؟ نمی دانم هیچ نمی دانم ؟!! در صحرای تنهایی وجودم طوفانی بر پاست … 

 تنهایم تنهای تنها   …در اوج این تنهایی در اوج سکوتم تنها خداست که می داند سهم من از