وقتی بینی زیادی سر بالا شود
اگر هرم بینی را به دو قسمت بالایی و پایینی تقسیم کنیم، قسمت بالایی استخوانی و قسمت پایینی غضروفی است
عوارض زیبایی در قسمت پایینی هرم بینی یکی از عوارض مهم جراحی های زیبایی بینی محسوب می شود.
اگرچه در صورت دانش، تجربه و مهارت جراح، پیدایش چنین عوارضی به حداقل ممکن خواهد رسید.
1- فرورفتگی بالای نوک بینی: این عارضه در اثر برداشته شدن غضروف های تیغه بینی یا غضروف های قسمت میانی
بینی ایجاد می شود. معمولا در اولین هفته های پس از جراحی، تورم موجود در بافت ها مانع از آشکار شدن کامل این عارضه می شود.
2- فرورفتگی های پره های بینی: معمولا این عارضه به دنبال برداشته شدن غضروف های پره های بینی برای جمع کردن
نوک بینی ایجاد می شود. در مواردی که نوک بینی بیش از حد لازم جمع شود، کم بودن غضروف های حمایت کننده
نوک بینی و نزدیک شدن بیش از اندازه این غضروف ها به یکدیگر ممکن است علاوه بر نمای بیش از اندازه
فرورفته بیرونی، موجب اشکال در تنفس از راه بینی شود.
3- انحراف قسمت غضروفی بینی: این عارضه معمولا به علت باقی ماندن انحراف تیغه داخلی بینی ایجادمی شود.
در صورت انحراف قابل توجه تیغه بینی، اسکلت غضروفی بینی نیز به پیروی از آن دچار انحراف می شود.
4- کلوملای تو کشیده شده: اصطلاح آ«کلوملاآ» به پره وسطی بینی اطلاق می شود. به طور طبیعی از نظر
معیارهای زیبایی بینی، در نمای نیمرخ، پره وسطی بینی باید خود را در ورای پره های طرفی بینی نمایان کند
5- برداشته شدن بیش از حد پوست پره های بینی: در مواردی که قسمتی زیادی از پره های بینی برداشته شود،
ممکن است به دلیل صاف شدن چین بین بینی و صورت، اثر بخیه ها بر روی پوست صورت نمایان شود. تنگی
بیش از حد سوراخ های بینی موجب مشکلات تنفسی از راه بینی نیز می شود.
اصلاح این حالت از معضلات جراحی پلاستیک بینی است زیرا جبران پوست از دست رفته در بعضی از موارد مستلزم
برداشتن پوست پیوندی از قسمت های دیگر مانند لاله گوش است. بنابراین امروزه احتیاط زیادی در مورد برداشتن
پره های بینی انجام می گیرد و پره های بیش از حد نمایان که عملکرد طبیعی بینی را به همراه داشته باشند، بسیار
بهتر از پره های کوچک شده ای هستند که موجب اشکالات تنفسی می شوند
6- فروافتادگی طرفی کامل نیمه پایینی بینی: در صورتی که برداشته شدن بیش از حد غضروف های پره بینی با برداشته شدن
بیش از حد غضروف های کناری قسمت میانی بینی همراه باشد، عواقب تنفسی وخیم تر خواهد بود.
در این حالت فروافتادگی کامل از دو طرف موجب باریکی بیش از حد بینی در قسمت میانی و پایینی و نیز تنگی شدید
معبر تنفسی می شود. پیوند های گسترش دهنده برای درمان این حالت به کار می روند.
7- بالا رفتن بیش از حد نوک بینی: برداشته شدن بیش از اندازه بافت های غضروفی و پوست قسمت پایینی بینی ممکن است
موجب بالا رفتن بیش از حد نوک بینی و ایجاد نمای بینی خوکی شکل می شود.
در این حالت عمق سوراخ های بینی از فاصله دور نیز نمایان است و حالتی کاملا مصنوعی و غیرطبیعی به بینی می دهد.
اصلاح این حالت نیز از موارد مشکل در جراحی بینی است چراکه همواره برداشتن کم کردن از بافت ها آسان تر از اضافه نمودن بافت ها است.
8- باریک شدن بیش از حد نوک بینی: نوک بینی از نظر اصول زیبایی پهنایی متناسب با قسمت های بالایی دارد. در صورت
باریک شدن بیش از حد نوک بینی، تناسب بین دو قسمت بالایی و پایینی بینی به هم می ریزد و قسمت بالایی پهن تر
به نظر می رسد. معمولا چنین حالتی مشکلات تنفسی را نیز به دنبال خواهد داشت.
9- تلانژکتازی نوک بینی: در این حالت مویرگ های زیادی بر روی پوست نوک بینی نمایان می شوند. جراحی های مکرر پشت سر
هم و دستکاری زیاد بر روی بافت های گوشتی زیر پوستی نوک بینی در حین عمل، از عوامل مستعد کننده این عارضه اند.
10- اسکار پوست کلوملا: در جراحی های باز بینی، لب به لب نبودن لبه های پوست در هنگام زدن بخیه های پوستی، موجب نمایان شدن
خطوط زخم و ایجاد فاصله بین دو لبه می شود. به کارگیری حداکثر دقت و ظرافت در حین بستن برش های پوستی مانع از ایجاد این عارضه می شود.
11- نکروز پوست نوک بینی: از تأسف بارترین عارضه های جراحی پلاستیک بینی است. همانند قسمت بالایی بینی، آسیب های شدید
به شبکه مویرگی زیرپوستی و دستکاری های زیاد در بافت های زیرپوستی نوک بینی توسط جراحی که فاقد تجربه، علم و تخصص کافی است،
علت مهم ایجاد آسیب های پوستی نوک بینی است.
در حالت بسیار شدید حتی ممکن است کل پوست نوک بینی از دست برود. ترمیم چنین عارضه وخیمی مستلزم به کارگیری روش های
ترمیمی با استفاده از پوست قسمت های دیگر صورت مانند پوست پیشانی و یا پوست چین بین لب و بینی است.
12- قوس محدب پشت غضروفی بینی: علت این عارضه ممکن است برداشته شدن بیش از اندازه پشت
استخوانی بینی و یا کم برداشته شدن پشت غضروفی بینی باشد.
عوارض زیبایی در قسمت پایینی هرم بینی یکی از عوارض مهم جراحی های زیبایی بینی محسوب می شود.
اگرچه در صورت دانش، تجربه و مهارت جراح، پیدایش چنین عوارضی به حداقل ممکن خواهد رسید.
1- فرورفتگی بالای نوک بینی: این عارضه در اثر برداشته شدن غضروف های تیغه بینی یا غضروف های قسمت میانی
بینی ایجاد می شود. معمولا در اولین هفته های پس از جراحی، تورم موجود در بافت ها مانع از آشکار شدن کامل این عارضه می شود.
2- فرورفتگی های پره های بینی: معمولا این عارضه به دنبال برداشته شدن غضروف های پره های بینی برای جمع کردن
نوک بینی ایجاد می شود. در مواردی که نوک بینی بیش از حد لازم جمع شود، کم بودن غضروف های حمایت کننده
نوک بینی و نزدیک شدن بیش از اندازه این غضروف ها به یکدیگر ممکن است علاوه بر نمای بیش از اندازه
فرورفته بیرونی، موجب اشکال در تنفس از راه بینی شود.
3- انحراف قسمت غضروفی بینی: این عارضه معمولا به علت باقی ماندن انحراف تیغه داخلی بینی ایجادمی شود.
در صورت انحراف قابل توجه تیغه بینی، اسکلت غضروفی بینی نیز به پیروی از آن دچار انحراف می شود.
4- کلوملای تو کشیده شده: اصطلاح آ«کلوملاآ» به پره وسطی بینی اطلاق می شود. به طور طبیعی از نظر
معیارهای زیبایی بینی، در نمای نیمرخ، پره وسطی بینی باید خود را در ورای پره های طرفی بینی نمایان کند
5- برداشته شدن بیش از حد پوست پره های بینی: در مواردی که قسمتی زیادی از پره های بینی برداشته شود،
ممکن است به دلیل صاف شدن چین بین بینی و صورت، اثر بخیه ها بر روی پوست صورت نمایان شود. تنگی
بیش از حد سوراخ های بینی موجب مشکلات تنفسی از راه بینی نیز می شود.
اصلاح این حالت از معضلات جراحی پلاستیک بینی است زیرا جبران پوست از دست رفته در بعضی از موارد مستلزم
برداشتن پوست پیوندی از قسمت های دیگر مانند لاله گوش است. بنابراین امروزه احتیاط زیادی در مورد برداشتن
پره های بینی انجام می گیرد و پره های بیش از حد نمایان که عملکرد طبیعی بینی را به همراه داشته باشند، بسیار
بهتر از پره های کوچک شده ای هستند که موجب اشکالات تنفسی می شوند
6- فروافتادگی طرفی کامل نیمه پایینی بینی: در صورتی که برداشته شدن بیش از حد غضروف های پره بینی با برداشته شدن
بیش از حد غضروف های کناری قسمت میانی بینی همراه باشد، عواقب تنفسی وخیم تر خواهد بود.
در این حالت فروافتادگی کامل از دو طرف موجب باریکی بیش از حد بینی در قسمت میانی و پایینی و نیز تنگی شدید
معبر تنفسی می شود. پیوند های گسترش دهنده برای درمان این حالت به کار می روند.
7- بالا رفتن بیش از حد نوک بینی: برداشته شدن بیش از اندازه بافت های غضروفی و پوست قسمت پایینی بینی ممکن است
موجب بالا رفتن بیش از حد نوک بینی و ایجاد نمای بینی خوکی شکل می شود.
در این حالت عمق سوراخ های بینی از فاصله دور نیز نمایان است و حالتی کاملا مصنوعی و غیرطبیعی به بینی می دهد.
اصلاح این حالت نیز از موارد مشکل در جراحی بینی است چراکه همواره برداشتن کم کردن از بافت ها آسان تر از اضافه نمودن بافت ها است.
8- باریک شدن بیش از حد نوک بینی: نوک بینی از نظر اصول زیبایی پهنایی متناسب با قسمت های بالایی دارد. در صورت
باریک شدن بیش از حد نوک بینی، تناسب بین دو قسمت بالایی و پایینی بینی به هم می ریزد و قسمت بالایی پهن تر
به نظر می رسد. معمولا چنین حالتی مشکلات تنفسی را نیز به دنبال خواهد داشت.
9- تلانژکتازی نوک بینی: در این حالت مویرگ های زیادی بر روی پوست نوک بینی نمایان می شوند. جراحی های مکرر پشت سر
هم و دستکاری زیاد بر روی بافت های گوشتی زیر پوستی نوک بینی در حین عمل، از عوامل مستعد کننده این عارضه اند.
10- اسکار پوست کلوملا: در جراحی های باز بینی، لب به لب نبودن لبه های پوست در هنگام زدن بخیه های پوستی، موجب نمایان شدن
خطوط زخم و ایجاد فاصله بین دو لبه می شود. به کارگیری حداکثر دقت و ظرافت در حین بستن برش های پوستی مانع از ایجاد این عارضه می شود.
11- نکروز پوست نوک بینی: از تأسف بارترین عارضه های جراحی پلاستیک بینی است. همانند قسمت بالایی بینی، آسیب های شدید
به شبکه مویرگی زیرپوستی و دستکاری های زیاد در بافت های زیرپوستی نوک بینی توسط جراحی که فاقد تجربه، علم و تخصص کافی است،
علت مهم ایجاد آسیب های پوستی نوک بینی است.
در حالت بسیار شدید حتی ممکن است کل پوست نوک بینی از دست برود. ترمیم چنین عارضه وخیمی مستلزم به کارگیری روش های
ترمیمی با استفاده از پوست قسمت های دیگر صورت مانند پوست پیشانی و یا پوست چین بین لب و بینی است.
12- قوس محدب پشت غضروفی بینی: علت این عارضه ممکن است برداشته شدن بیش از اندازه پشت
استخوانی بینی و یا کم برداشته شدن پشت غضروفی بینی باشد.
ادامه مطلب
[ چهارشنبه 90/6/2 ] [ 5:57 عصر ] [ محمدجوادصحرائی ]