احساس تنهایی.عشق.خنده.بیخالی.تجربه شادی در این وبلاگ

چند روز پیش یکی از دوستان بهم گفت:

اون چون فهمید دوسش داری رفت.

روی این حرف ساعت ها فکر کردم.اون راست میگفت.

تو لیاقت این رو نداشتی که من قلبم رو با همه ی

عشقی که توش بود .تقدیمت کنم و بزارم عشق رو توش ببینی.

تو لیاقتش رو نداشتی که عشقم رو برات اشکار کنم.

از لحن حرف زدنم تعجب میکنی؟من همون ادمم.

همون ادمی که حتی به خودش اجازه نمی داد

بهت بگه. تو.همون ادمیم که با یه کبریت .کبریت هوست

همه ی زندگیش رو به اتیش کشیدی.همون ادمی که میگفت

عاشقته.می پرستت.اما حالا می خوام با هر چی توان دارم

فریاد بزنم و بهت بگم ازت متنفرم!!! اره عزیزم من ازت متنفرم

من با تموم عشقی که بهت دارم ازت متنفرم.!!

همیشه فکر میکردم گذر زمان همه چیز رو حل میکنه اما

هر روز که گذشت از روز قبلش بدتر شد.هر ثانیه از

ثانیه ی قبل بدتر بود.فکر میکردم میتونم برت گردونم.

برای برگشتنت همه کار کردم هر کاری که بگی.

اما انگار گوشات کرن و نمی شنون.انگار کوری و نمی بینی

انگار جای قلب یه قلوه سنگ تو سینته. با همه ی

 وجودم سعی کردم فراموشت نکنم .هر روز

خاطراتمون رو با اینکه زجرم میدادن تو ذهنم مرور کردم

تا حتی به اندازه ی سر سوزنی از عشقم نسبت

بهت کم نشه.اما..............

تو هیچ کدوم اینا رو نخواستی بفهمی

حالا می خوام بگم ازت متنفرم.می خوام از این ببعد

برا خودم باشم.می خوام امید باشم نه نا امید.

می بینی دارم تموم راه های برگشتت رو می بندم

تازه شدم مثل تو نه؟یه ادم  بی احساس

سردوسنگ که هیچ کس و هیچ چیزی رو غیر از

خودش نمیبینه.

منو ببخش عزیزم !!!