احساس تنهایی.عشق.خنده.بیخالی.تجربه شادی در این وبلاگ

بعضی‌ها می‌گن عشق یه رودخانه‌اس،

که   صدای لطیف "نی" رو در خودش غرق می‌کنه

بعضی‌ها می‌گن عشق یه "تیغه  "  ،

که باعث   می‌شه از وجودت خون جاری بشه

بعضی‌ها می‌گن عشق یه احساس اشتیاق و   گرسنگیه

یک احساس نیاز بی‌انتها و پر از رنج

من می‌گم عشق مثل یه گل   می‌مونه

و تو تنها، بذر این گل هستی  

عشق   قلبی هست که از شکسته‌ شدن می‌ترسه،

هیچ‌وقت رقصیدن رو یاد نمی‌گیره

اون یه   رویایی هست که از بیدار شدن می‌ترسه،

هیچ وقت ریسک نمی‌کنه

عشق تنها چیزیه که قابل لمس کردن   نیست

چیزی هست که به نظر نمی‌رسه به این راحتی‌ها تسلیم بشه

روحی که از مردن   می‌ترسه،

هیچ ‌وقت زندگی کردن رو یاد نمی‌گیره

شب خیلی غریب و بی‌کس بوده

جاده خیلی   دراز بوده

و تو خیال می‌کنی که

عشق تنها ماله خوش‌شانس‌ها و   نیرومندهاست

زمستون رو به یاد بیار

که دور از برف   شدید، بذر خوابیده بود

و با عشق آفتاب در بهار، یک رز شد

گریه می کنم
اشکهایم روی گونه هایم می لغزد
دستانت زمانی اشک هایم را بر روی گونه هایم پاک می کرد
زمانی همیشه دستانت دور گردنم بود
با من بودی
سرت بر روی شانه هایم بود
زمزمه هایت همیشه در گوشم هست
به یاد جملاتت می افتم
همیشه تو را در کنارم حس می کنم
اما دیگر
تمام شد
وقتیکه در زمین و آسمان
تو آغاز می شوی
یکی بود
یکی نبود
غیر تو این جا کسی نیست
...
گوش هایم را بریده ام
اما هنوز
در گوشم صدای توست
به گردنم دست زدم
این جا
جای دستهای توست
بر روی شانه هایم سنگینی تو را حس می کنم
دست نمی دهم به این بازی
بازی عشق هم پایانی دارد
پایان عشق
جدایی
رهایی
وقتی تو نیستی
من با خودم هم حرفی ندارم
آن جا که از دست دادن
تو را شرم نمی شود از با من بودنش
من دستم را به کسی دیگر نمی دهم
چرا که من تو را
دوست دارم
برای تو هر کاری کردم
از همه چیز و همه کس گذشتم
برای اینکه
عاشقتم
عاشقانه دوستت دارم

پاک                  یعنی

سرزمین                      لحظه

یعنی                                 بیداد

عشق                                    من

باختن                                                          عشق

جان                                                                        یعنی

زندگی                                                                             لیلی و

قمار                                                                                مجنون

در                              عشق یعنی یکی ...            شدن

ساختن                                                                                  عشق

دل                                                                                      یعنی

کلبه                                                                           وامق و

یعنی                                                                 عذرا

عشق                                                              شدن

من                                     عشق

فردای                                یعنی

کودک                          مسجد

یعنی               الاقصی

عشق /  من

عشق                                           آمیختن                                            افروختن

عشق یعنی خواستن اما نگفتن
        عشق یعنی سوختن اما ساختن
          عشق یعنی طغیان دل، اما لب فروبستن
              عشق یعنی راز، رازی که حتی معشوق نداند
                عشق یعنی روزی بی صدا بار سفر بستن و رفتن
                  عشق یعنی چون خورشید تابیدن بر شبهای دوست
                     عشق یعنی چون برف ذوب شدن بر غمهای دوست
                       عشق یعنی با چشم سخن گفتن و با حسرت لب فرو بستن

اینقدر خوب ، مهربون ، دلنشینی / که برایم آرزوست با تو همنشینی  . . .

.

من ناخدای عشقم ، طوفان حریف من نیست / من عاشق تو هستم مجنون رقیب من نیست . . .

.

زیباترین گل ها را برای زیبایی زندگیت و کوتاهی عمرشان را برای غم هایت آرزو مندم . . .

.

گناه من نیست که بعد از تو ، او آمد ، تقصیر قوانین دستوری است !

.

بهار آمد که من شیدا بگردم / چو ماهی بر لب دریا بگردم

پلنگ در کوه و اهو در بیابان / همه جفتند و من تنها بگردم

من وتو با همیم اما دلامون خیلی دوره

همیشه بین ما دیوار صد رنگ غروره

نداریم هیچ کدوم حرفی که بازم تازه باشه

چراغ خنده هامون خیلی وقته سوت و کوره

من وتو،من وتو ،من وتو

هم صدای بی صداییم با هم و از هم جداییم

خسته از این قصه ها ییم هم صدای بی صداییم

نشستیم خیلی شب ها قصه گفتیم از قدیما

یه عمره وعده ها رو دادیم و حرف ها رو گفتیم

دیگه هیچی نمی مونه برای گفتن ما

گلای سرخمون پوسیده موندن توی باغچه

دیگه افتاده از پا ساعت پیر رو طاقچه

گلای قالی رنگ زرد پاییزی گرفتن

اونام خسته شدن از حرف هر روز تو و من

من وتو ،من و تو ،من وتو هم صدای بی صداییم با هم و از هم جداییم خسته از این قصه هاییم هم صدای بی صداییم

توی آسمون دنیام هر کسی ستاره داره

چرا وقتی نوبت ماست آسمون جایی نداره

واسه من تنهایی درده درد هیچکسو نداشتم

هر گل پژمرده ای رو تویه کویر سینه کاشتم

دیگه باور کردم این بار که باید تنها بمونم

تا دم لحظه مردن شعر تنهایی بخونم

                        رفته از یاد عزیزت

                                      اشکات و کی پاک می کرد

                                                          آرزو هات آرزوش بود

                                                                          آرزوشو خاک می کرد

                        از همه گذشتم و تو

                                    تو گذشته هات می گردی

                                                        حتی تلخیِ سکوت رو

                                                                          از خودت جدا نکردی

                       منِ ساده تو خیالم

                                    واسه تو یه خونه ساختم

                                                        حالا امروز تک و تنها

                                                                           همه رویا هامو باختم

                       نه دیگه دیروز و دارم

                                   نه به فردا هست امیدی

                                                        گریه های هر شبم رو

                                                                           کاشکی بودی و می دیدی

                      دیگه چشمات مال من نیست

                                 خاطرات و می شمارم

                                                         یاد تو برام عزیزه

                                                                           چه روزای سختی دارم.....