عشق

توی آسمون دنیام هر کسی ستاره داره

چرا وقتی نوبت ماست آسمون جایی نداره

واسه من تنهایی درده درد هیچکسو نداشتم

هر گل پژمرده ای رو تویه کویر سینه کاشتم

دیگه باور کردم این بار که باید تنها بمونم

تا دم لحظه مردن شعر تنهایی بخونم